Giden unutabilir mi ardında kalanı ?

Lisedeyken bir çocukla çıkıyordum.1 hafta falan çıktık.Çok fazla ilşkisi olmuş biri de değilim.Ama annesı okulda öğretmen bunla okulda gizli saklı buluşuyoruz.Çok mu hoşlanıyorsun desen hayır ama tanımak istiyorum.
Neyse bu bir hafta sonra çıktı geldi :
'Ben senden ayrılmak istiyorum' dedi.
Ben de ne dıycem tamam sen bilirsin dedim.Ve benım için çat diye bitti olay.Diyceksin bir haftalık olay herhalde hasretinden yataklara düşecek değilsin.Ama işte aman da kaçtı kovalayım olmadım.Neden terkediyorsun diye sormadım.Doğru dürüst üzülmedim bile.Sonra anlaşıldı ki benim ona sevgimi test etmek için öyle demiş.Ben onun için çaba harcamamışım,umursamamışım demek onu sevmemişim ne biçim kızmışım falan filan.Baya kızmıştım bana öyle oyun oynadı diye.
'Uğraşamam senle he öyle' deyip kapatmıştım konuyu.
Ama işin aslı öyle değildi.Umursuyordum ben çocuğu ama ayrılmak isteyince bende ki ona karşı hisler bitmişti sadece.Daha sonraki ilişkilerim de,beğendiğim çocuklara da bu farkındalıkla bakınca keşfettim ki;
'Beni istemeyeni ben de istemiordum.Bu kadar basitti ve tanrının bir lütfuydu bana.
Kendini beğenmişlik olabilir,çaba sarfedip birinin aklını çelmeye üşenmek olabilir,tutku eksikliği olabilir.Ama sonuca bak,üzümünü ye bağını sorma.
Öyle büyük hayal kırıklıklarım,platonik aşklarım olmadı bu sayede.Birine tutulup kalıp boşuna zamanımı harcamadım benı sevmeyen insanlara.
Elbette benı farketmeyen ama benim farkettiklerim oldu.Beni farketmeleri için küçük bir çaba harcadıktan sonra istediğim ilgiyi görmediysem anında ilgimi kaybettim.
Ben böyle kendimi şanslı hissede duruyum,benim şanssızlığım giden olmanın yükünü kaldıramamakmış.
Şimdi gittim birinden..Keşke giden değil kalan olsaydım diyorum.Daha rahat başedebileceğim bişeydi..
Dönsem olmayacağını biliyorum..artık eskisi gibi olmaz..
Dönüş için ise tüm yollarım  kapalı...
Ayrılmak zor tamam ama artık dönüş olmayacağını,bir zamanlar kurduğunuz hayallerın gerçekleşmeyeceğini bilmek daha zormuş.Bunun nedeninin kendin olduğunu bilmek ise çok betermiş.
Bir yandan çok iyi olsun istiyorum,mutlu olsun,hayatına devam etsin...
Bir yandan da istemiyorum.O benimdi..başkasına sarılacağını,öpeceğini,bizim hayallerımızı onla gerçekletireceğini düşünmek içimi acıtıyor..
Acı gitmiyor..eskiyor ama orda bir yerde duruyor.
Mesaj atmasını,aramasını deli gibi isterken mesaj atıp aramasından korkuyorum.Söyleyecek sözüm kalmamışki,çözüm önerim yokki...
Hala şarkı dinleyemiyorum ağlamamak için..
Hala yolda yürüyen sevgililere bakamıyorum,yanlış mı yaptım sorusuyla boğuşmamak için...
Giden gitmiştir gittiği an bitmiştir insanı olduğumu düşünürken aslında buymuş beni anlatan yazı;


"gitmek mi zordu yoksa kalmak mı
yanmak mı zordu , yok olmak mı
kendi ipini çekmek değil miydi gitmek
ardında gözü yaşlı bir sevgili bırakıpta gitmek
en zoru değil miydi gözlerinde gördüğün son hüznün sebebi olduğunu bilmek
aktığını gördüğün son göz yaşı değil miydi senin için akıttığı
yüzündeki son acının nedenide sen değilmiydin bırakırken
ipini çeken senmiydin gerçekten
yoksa hayat denen hakimmiydi bu kararı senin adına veren yine
sen vazgeçmişken gitmekten gözlerdeki acıyı farkettiğinde
artık tabureye son tekmeyi vuracak cellat gelmiştir çoktan
sen son kez bakarsın gözlerini ta içine
bıraktığın acıyı yaktığın yüreği görürsün
gözlerinde yaş dudaklarında acı bir tebessüm
ve hayata bıraktığın son portredir bu
ve bıraktığın son armağan da acılı bir yürek ve yaşlı gözler..."